Υδραυλικός ανελκυστήρας ... ο νέος είναι ωραίος;
![]() |
Αν θέλουμε να κατηγοριοποιήσουμε τους ανελκυστήρες, μπορούμε να το κάνουμε με βάση την αρχή λειτουργίας τους. Έτσι έχουμε δύο μεγάλες κατηγορίες, τους μηχανικούς και τους υδραυλικούς. Στα δύο αυτά «είδη» οι διαφορές βρίσκονται μόνο στο μηχανικό κομμάτι, ενώ οι θάλαμοι δεν διαφέρουν σε τίποτα.
Το υδραυλικό ασανσέρ από άποψης χώρων, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πιο «βολικό» καθώς το μηχανοστάσιο δεν χρειάζεται απαραιτήτως να βρίσκεται πάνω απο το φρεάτιο, πράγμα που μας αφήνει μια «ελευθερία κινήσεων». Τα ασανσέρ αυτής της κατηγορίας υπερτερούν στο ότι έχουν καλύτερη ποιότητα κίνησης και μικρότερο επίπεδο θορύβου. Ένα μεγάλο συν, είναι επίσης η δυνατότητα αυτόματου απεγκλωβισμού σε περίπτωση διακοπής ρεύματος. Σε μια τέτοια περίπτωση, το ασανσέρ πηγαίνει αυτόματα στον κάτω όροφο και η πόρτα μπορεί να ανοίξει, (δυστυχώς δεν συμβαίνει κάτι αντίστοιχο και σε περίπτωση βλάβης, εκεί πρέπει να επέμβει κάποιος τεχνικός). Κάτι πολύ σημαντικό είναι επίσης η μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, εξαιτίας του γεγονότος ότι δουλεύει με λάδι και άρα αναπτύσσονται πολύ μικρότερες τριβές, συνεπώς έχουμε λιγότερες βλάβες.
Όπως όλα έτσι και το υδραυλικό ασανσέρ, έχει και την «κακή του πλευρά». Το κυριότερο αρνητικό στοιχείο είναι ότι ένα τέτοιο ασανσέρ δεν μπορεί να τοποθετηθεί σε πολύ ψηλά κτήρια, εξαιτίας του εμβόλου που δεν μπορεί να φτάσει σε πολύ μεγάλα ύψη. Οι μικρές σχετικά ταχύτητες που επιτυγχάνει αποτελούν γι αυτό ένα ακόμη μελανό σημείο, με αποτέλεσμα σε κτήρια με «πολλή κίνηση» να μην προτιμάται. Υπάρχει τέλος, ένα μειονέκτημα που πολύ κακώς δεν το λαμβάνουμε σοβαρά υπ όψιν μας. Το υδραυλικό ασανσέρ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περιβαλλοντικά ως «βρώμικο» και αυτό γιατί λειτουργεί με λάδι το οποίο είναι ιδιαίτερα επιβλαβές για το περιβάλλον.
Το 2008, άλλαξε η νομοθεσία περί ασανσέρ... Συγκεκριμένα με την κοινή υπουργική απόφαση 28425/2008, η νομοθεσία έγινε πιο αυστηρή σχετικά με τη συντήρηση και την ασφάλεια. Κάποια πράγματα για τα οικιακά ασανσέρ... Όσον αφορά την συντήρηση, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι για μονοκατοικίες είναι απαραίτητο να γίνεται κάθε δύο μήνες, ενώ για πολυκατοικίες, θα πρέπει τουλάχιστον οχτώ φορές το χρόνο το ασανσέρ μας να ελέγχεται. Οι περιοδικοί έλεγχοι στα ασανσέρ θα πρέπει να γίνονται ως εξής, κάθε έξι χρόνια για ασανσέρ μέχρι έξι ορόφους, ενώ από κει και πάνω, ο έλεγχος θα γίνεται κάθε πέντε χρόνια. Είναι υποχρεωτική η τήρηση βιβλίου συντήρησης από τον ιδιοκτήτη ή διαχειριστή, ενώ η συντήρηση θα πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον 45 λεπτά κάτι που θα πρέπει να ελέγχει ο ιδιοκτήτης και πάλι. Κάτι που θα πρέπει ακόμα να σημειωθεί, είναι ότι σε περίπτωση πλημμελούς ελέγχου, μπορούν να υπάρξουν κυρώσεις στον συντηρητή. |